Aan het woord is Anton Frič, of Tony, zoals zijn vrienden en collega’s hem ook wel noemen. Anton werkt bij Caritas Slovakije en reist voortdurend naar Oekraïne. Steden als Kiev, Uzghorod, Druzkivka, Moekasjenko, Boetsja, Dnipro en Charkiv zijn voor hem erg vertrouwde plekken geworden. Hij weet als geen ander wat de inwoners van Oekraïne meemaken en hoe het is gesteld met Oekraïnse vluchtelingen, met name dan in Slovakije.
Anton en zijn collega’s bij Caritas Slovakije waren aangenaam verrast in de eerste maanden van de oorlog in het grote buurland: “Zeker in de eerste drie maanden van de oorlog stelde de Slovaakse bevolking zich erg solidair op. Een opvallend verschil met de vluchtelingencrisis die we hadden meegemaakt rond 2014 en 2015. Nu is de solidariteit wel verminderd, maar dat heeft veel te maken met de moeilijke leefomstandigheden van de gemiddelde Slovaak, de politieke instabiliteit in ons land en de onzekerheid over de toekomst. De hoge inflatie hakt er ook bij ons flink in.”