Vluchtelingen uit Nagorno-Karabach krijgen steun van Caritas

In de tweede helft van de jaren 1980 en de eerste helft van de jaren 1990 vochten Armenië en Azerbeidzjan een bloedige oorlog uit. In de jaren nadien was er nog geregeld geweld in de regio. De gebeurtenissen in september 2023 leidden tot de verdwijning van de republiek Nagorno-Karabach.

Op 19 september 2023 lanceerde het leger van Azerbeidzjan een grootschalig militair offensief tegen de vreedzame burgerbevolking in Nagorno-Karabach. Er kwam snel een einde aan de vijandelijkheden maar de mensen uit de enclave wilden zich in veiligheid brengen door massaal naar Armenië te vluchten. Zowat 100.000 van de 120.000 inwoners, onder wie naar schatting 30.000 kinderen, vluchtten naar Armenië.

De tragische gebeurtenissen zetten Caritas Armenië aan tot actie. Op drie plaatsen in de provincie Ararat werden bedden verdeeld onder de vluchtelingen. In een kamp in Toros, in de provincie Shirak, werden opvangplaatsen gecreëerd. Verder werden kits met levensmiddelen en hygiënische artikelen en warme dekens uitgedeeld. In de provincie Syunik was er een gelijkaardige actie. In de dorpen Aravus, Kornidzor en Karash, allemaal in Syunik, werden pakketten met levensmiddelen en non-foodartikelen verdeeld onder gevluchte Armeniërs.

Via het Caritasnetwerk deed Caritas Armenië een oproep om 250.000 euro in te zamelen. Caritas International (België) schonk 50.000 euro. Caritas Armenië leverde heel wat inspanningen om de vluchtelingen op te vangen. Dit gebeurde ook met steun van Caritas International (België), dat kon rekenen op vrijgevige schenkers in ons land.

De vijfjarige Lucia moest, samen met haar broers, ouders en grootmoeder het mooie huis van de familie in Artsakh verlaten. Voor de tweede keer in enkele jaren tijd moest de familie op de vlucht slaan. Toen Nagorno-Karabach in september 2023 werd aangevallen, wisten de kinderen en volwassenen al waar ze zich konden verbergen in de schuilkelder van de plaatselijke school. “Al dat schieten maakte mij bang maar mijn broers van 13, 14 en 15 jaar waren bij mij”, vertelt de kleine Lucia.

De familie van Lucia verliet halsoverkop haar woonplaats. Papa Arkady bleef nog wat achter om anderen te helpen. Arkady had zijn eigen vader verloren op 10-jarige leeftijd, bij eerder oorlogsgeweld in het gebied. Nu huurt de familie een huis in het Armeense Haykavan. De zonen gaan daar naar school, Lucia zit nog op de kleuterschool. “Ik heb hier nieuwe vriendjes en vriendinnetjes maar ik mis onze tuin en mijn speelgoed”, snikt het kleine meisje.

Caritas Armenië hielp de gevluchte familie met een kookfornuis en dekens. Met het fornuis kan de familie koken en zich verwarmen. “Na de dood van mijn man bracht ik mijn drie kinderen groot met ons traditionele zhingyalov-brood”, zegt oma Romela, terwijl ze samen met kleindochter Lucia deeg aan het maken is.

De familie werd getroffen door de warme houding van de medewerk(st)ers van Caritas. “Wat wij ervaarden, gaf ons hoop”, klinkt het. “We kunnen erop vertrouwen dat we er niet alleen voor staan.” De kleine Lucia wil alleen maar vrede. “Ik wil geen schoten meer horen”, vertelt ze. “En ik wil mijn vriendjes nooit meer verlaten.”