Hoe is het momenteel met de verspreiding van Covid-19 gesteld?
Emmanuelle: Momenteel telt het land 10.125 bevestigde gevallen van Covid-19 [1]. De steden Kinshasa en Goma zijn het zwaarst getroffen. De cijfers moeten echter in hun context geplaatst worden: het land is zeer uitgestrekt en de zieken worden niet systematisch getest. Er zijn ook heel wat logistieke problemen om de testen tot in de provincies te brengen en de gegevens te verzamelen. De cijfers zijn dus zonder twijfel ver beneden de realiteit. Daartegenover staat dat, in tegenstelling tot onze vrees in maart, er heel weinig personen ernstig ziek worden en een groot aantal onder hen geneest zonder al te veel problemen.
>>LEES OOK: Sensibiliseren over het coronavirus in DR Congo: honger op ieders lippen
Wat is de impact van het coronavirus op het dagelijks leven?
Emmanuelle: De gevolgen zijn vooral economisch. De prijzen zijn de hoogte ingeschoten en de koopkracht van de mensen is gevoelig gedaald. Om een voorbeeld uit Kinshasa te geven: de prijs van een zak maniok van 50 kg die uit Centraal Congo komt, is verdubbeld. Je betaalt nu tot 80.000 Congolese frank (ongeveer 35 euro). Een zak rijst van 25 kg is van 23.000 naar 40.000 frank gestegen (van 10 euro naar 17 euro). We hebben het hier over essentiële basisproducten voor families.
Prijsstijgingen zijn o.m. het gevolg van het sluiten van externe grenzen en de bewegingsbeperkingen tussen de provincies. Die maatregelen hadden tot gevolg dat boeren hun producten niet meer op de gebruikelijke markten konden verkopen. In Kimpangu bijvoorbeeld, bij de Angolese grens, waar we landbouwcoöperaties steunen, heeft de sluiting van de grenzen twee ingrijpende gevolgen gehad. Enerzijds was het onmogelijk om nog basisvoedsel op de Angolese markt te verkopen. Anderzijds konden de mensen in deze geïsoleerde regio geen basisgoederen zoals benzine, zeep, huishoudgerief of kleren meer kopen. In deze enclave is de economie afhankelijk van haar buurland. Enkele vrachtwagens met levensmiddelen zijn erin geslaagd Kinshasa te bereiken via een quasi onberijdbare weg middenin het regenseizoen, maar de mensen van deze afgezonderde gebieden, op 300-400 km van de hoofdstad hebben hun handelsactiviteiten serieus zien inkrimpen.
Hoe ervaren de mensen de maatregelen tegen het virus?
Emmanuelle: Handen wassen, afstand houden, in de elleboog hoesten, een mondmasker dragen… Ondanks de communicatie hierrond door het Ministerie van gezondheid en de grootschalige informatiecampagnes van onder meer Caritas, beschermt de Congolese bevolking zich niet altijd zoals het hoort. De symptomen van de ziekte zijn makkelijk te verwarren met die van andere ziektes zoals malaria, griep, tyfus, de Congolezen zien dus niet altijd dat iemand besmet is. Weinig mensen kennen zieken of hebben een ziek familielid. In tegenstelling tot België waar bijna iedereen wel iemand kent die besmet is door het virus. Het is dus erg moeilijk om vandaag nog die voorzorgsmaatregelen te doen respecteren. Aanvankelijk waren de mensen erg bang en beschermden ze zich goed. Vandaag dragen nog slechts 10% van de marktbezoekers een masker.
Wat doet Caritas om de Congolese bevolking te helpen in de strijd tegen de pandemie?
Emmanuelle: Naast sensibilisatiecampagnes en het motiveren van de gemeenschappen waarmee we binnen onze projecten samenwerken, organiseert Caritas in 16 opvangcentra voor straatkinderen in Kinshasa de confectie van 10.000 herbruikbare stoffen maskers, voedselbedelingen om de dure prijzen op te vangen en de verdeling van beschermingsmateriaal tegen Covid-19. Begin oktober, wanneer de kinderen terug naar school gaan, zal bijzondere aandacht gaan naar de implicaties die dat met zich meebrengt op het vlak van bescherming en hygiëne. De kinderen mogen niet het slachtoffer worden van de strijd tegen corona. Ze moeten zo snel mogelijk terug aan hun toekomst kunnen werken. Wij willen hen daarin steunen.
