“We waren allemaal zo blij dat we zelfs begonnen te dansen.” Het moment waarop de 15-jarige Stella Samson te horen kreeg dat ze was geselecteerd voor een studiebeurs van Caritas, staat in haar geheugen gegrift. “Ik wou dat ik vleugels had om naar huis te gaan en het aan mijn moeder te vertellen.”
Hard werken voor de toekomst
Stella is een van de 32 beste leerlingen uit de vluchtelingenkampen die nu les kunnen volgen in een van de topscholen van West Nile, Oeganda. Deze scholen blinken steevast uit in het eindexamen van de middelbare school. Ze kunnen er hun talenten ontplooien én de kennis en vaardigheden opdoen om later bij te dragen aan de heropbouw van Zuid-Soedan.
Voor ze de studiebeurs kreeg, ging Stella naar school in het vluchtelingenkamp Bidi Bidi, waar de klasgroepen variëren van 120 tot 150 leerlingen. Ze stond op om 5 uur ’s ochtends, zodat ze nog kon helpen in het huishouden voor ze naar school vertrok. Nu zit ze op internaat in Mvara Secondary School in Arua. “De school hier is anders. We hebben tijd om te studeren en naar de bibliotheek te gaan. Als je iets niet weet, ga je het opzoeken.”
Ook voor de 15-jarige Patrick Gama is er een groot verschil in het schoolleven voor en na de studiebeurs. “We hadden minder vakken in Bidi Bidi. Hier hebben we er veel meer, zoals persoonlijke financiën, computerwetenschap, muziek en zelfs Frans.”
Van vluchtelingenkamp naar internaat
De geselecteerde leerlingen waren allemaal de eerste van hun klas in het vluchtelingenkamp. Ze volgen nu les in klassen van 50 tot 60 leerlingen en zitten op internaat. Ze houden contact met hun familie in de vluchtelingenkampen via een telefoon die wordt bijgehouden door een leerkracht. De leerlingen moeten wel hun eigen belminuten betalen, waardoor het familiaal contact beperkt blijft. Maar dat nemen ze er graag bij.
“In mijn familie was iedereen onder de indruk van de beurs, en heel blij. Ze hadden nooit gedacht dat zoiets goeds kon gebeuren. Mijn voogd zei dat dit een grote kans is, die ik niet kan laten schieten en waarvoor ik moet vechten”, zegt Lukudu Santo. Hij is 14 jaar en kreeg een beurs voor Ombachi Boys Secondary School. Hij zit nu in het eerste middelbaar.
Potentieel waar maken op school
Wereldwijd geraken slechts 23% van de vluchtelingenkinderen in de middelbare school1. Ondanks het gastvrije beleid waarvoor Oeganda bekend staat2, worstelen jonge vluchtelingen in dit land met nog meer moeilijkheden. Minder dan 10 procent van de vluchtelingen gaat er naar de middelbare school.
Elk extra jaar dat een vluchtelingenkind in Oeganda naar school gaat, verhoogt nochtans zijn of haar toekomstige inkomen met 3%1. Hoe langer vluchtelingen kwaliteitsvol onderwijs volgen, hoe meer kennis en vaardigheden ze opdoen voor een productief leven. Ze leren vertrouwen in hun eigen kunnen en opkomen voor hun rechten.
Met de studiebeurzen wil Caritas, in samenwerking met het bisdom Arua, leerlingen in staat stellen om hun potentieel waar te maken. Stella Samson beaamt: “Ik vertelde mijn moeder dat ik een gouden kans had gekregen”. Een kans die alle beursstudenten met beide handen grijpen.
