Klimaatcrisis: de broze realiteit in Palestina

Net als andere delen van de wereld wordt Palestina getroffen door de klimaatopwarming: stijgende temperaturen, steeds meer onvoorspelbare regenval en extreme weersomstandigheden zoals hittegolven en overstromingen.

Voor gemeenschappen in Palestina kan de aanpassing aan het klimaat niet los worden gezien van de politieke realiteit, en dus van de Israëlische bezetting. De Israëli’s controleren het waterbeheer op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, waardoor aan de Palestijnse autoriteiten en gemeenschappen essentiële capaciteiten worden ontzegd om zich aan te passen. De bouw van de scheidingsmuur en de uitbreiding van Israëlische nederzettingen hebben op de bezette Westelijke Jordaanoever miljoenen bomen doen verdwijnen. Ook andere kwesties, zoals de invoer van schadelijke pesticiden of het gebrek aan sanitaire voorzieningen, brengen grote milieurisico’s met zich mee. Met andere woorden: naast de aanpassing aan het klimaat is ook politieke verandering van fundamenteel belang.

Gaza blijft niet gespaard. Sinds het begin van het Israëlische offensief in oktober 2023 werd al het leven daar op een ongeziene manier verwoest. Aan de lange lijst van onomkeerbare ecologische schade, veroorzaakt door de klimaatcrisis, kan voor de inwoners van Gaza dus ook nog de oorlogsschade worden toegevoegd¹.

De Palestijnse landbouw is bijzonder kwetsbaar voor de opwarming van het klimaat. Oogsten worden geregeld verstoord door overstromingen of langdurige droogtes. Deze gebeurtenissen worden vaak gevolgd door de komst van nieuwe ziektes en invasieve soorten. Dit is een bedreiging voor de voedselzekerheid, die al kwetsbaar was als gevolg van de bestaande beperkingen die werden opgelegd door de Israëlische autoriteiten.

In Sanur, een Palestijns dorpje in het noorden van de Westelijke Jordaanoever, merken teams van Caritas dagelijks de menselijke impact van de klimaatopwarming. De buitensporige regens deden een moeras ontstaan dat de velden opslokt en de akkers van de dorpelingen vernietigt. Het water heeft vele maanden nodig om weg te sijpelen. In de tussentijd worstelen gezinnen om zichzelf te voeden.

Caritas moedigt deze mensen aan om meer inheemse gewassen te planten en ondersteunt hen daarbij. “Inheemse gewassen zijn beter bestand tegen plagen en het overvloedige water,” zegt Bashir, die zijn velden probeert aan te passen aan het onvoorspelbare klimaat.

Bekijk de videogetuigenis van Bashir:

Het gebrek aan kennis over een aanpassing aan klimatologische en milieugevaren blijft een grote uitdaging. De bevordering van duurzame landbouwpraktijken, de oprichting van allianties op het vlak van agro-ecologie en de verkoop van biologische producten hebben tot doel om de lokale economie en de klimaatbestendigheid van gemeenschappen te versterken. Daarom organiseert Caritas gespreksrondes, onderzoeken, conferenties en beurzen om de expertise van de boeren onder de aandacht te brengen en tegelijkertijd in dialoog te gaan met de overheid.

Uiteindelijk zal de hele wereld zich moeten aanpassen aan de opwarming van de aarde en de schadelijke gevolgen daarvan. Voor boeren als Bashir en Hajje Najiye zijn de gevolgen al voelbaar. Gelukkig stellen oude technieken hen in staat om zich aan te passen. Maar wat als de situatie nog verslechtert? We hebben allemaal een rol te spelen bij het aanpassen aan en verminderen van de gevolgen van de opwarming van de aarde.