“Tien jaar verloren, terwijl 193 landen zich in 2015 geëngageerd hebben om de honger tegen 2030 uit te bannen. Het is vooral alarmerend omdat de overgrote meerderheid van vrouwen en mannen die door voedselonzekerheid getroffen worden, boeren zijn. Het zijn juist zij die de planeet voeden,” stelt de Coalitie tegen de Honger.[2]
Voedsel voor iedereen
Honger is verre van onvermijdelijk. De huidige voedselproductie is groot genoeg om de wereldbevolking te voeden. Om het recht op voedsel voor iedereen te realiseren, hebben we een ambitieus voedsel- en landbouwbeleid nodig dat familiale landbouwers ten goede komt en de transformatie van onze voedselsystemen op een eerlijke en duurzame manier ondersteunt.
Ondanks de voedselcrisis van 2007-08, laat deze transformatie nog steeds op zich wachten. Er zijn veel beloften gemaakt, maar het totale aandeel van de ontwikkelingshulp bestemd voor landbouw is niet toegenomen, ook niet in België. “Door af te zien van haar programma’s die specifiek gericht zijn op het bestrijden van voedselonzekerheid, voldoet de Belgische financiering niet aan haar verplichtingen,” stelt de Coalitie tegen de Honger.[3] In het licht van de klimaatopwarming moeten steun en financiering toenemen, zowel in kwantiteit als in kwaliteit.
Familiale landbouw en agro-ecologie
De huidige internationale samenwerkingsstrategie van België is gericht op het faciliteren van investeringen door de private sector en het vergroten van het concurrentievermogen van producenten. Deze investeringen gaan vaak ten koste van de strijd tegen de honger, waarbij familiale landbouwers worden verwaarloosd en genderongelijkheid in de rurale gebieden wordt versterkt.
België moet prioriteit geven aan de ondersteuning van de overgang van gangbare landbouwpraktijken naar agro-ecologische systemen die efficiënter omspringen met de hulpbronnen, veerkrachtiger zijn en meer aandacht hebben voor de centrale rol van de boer(in) en gendergelijkheid in het voedselsysteem. België moet zich ook meer richten/sterker inzetten op vrouwen en op de sociale innovaties die ze brengen.
“Honger is niet louter een technisch probleem, het is een politieke mislukking en daar zijn politieke oplossingen voor nodig,” stelt de Coalitie tegen de Honger.
Voedselonzekerheid en migratie
Voedselonzekerheid is niet alleen dramatisch voor de mensen die ermee geconfronteerd worden, maar heeft ook een belangrijke impact op migratie. Mensen die door de honger geen uitweg meer zien, kunnen definitief migreren. Maar migratie kan ook een overlevingsstrategie zijn om het droge seizoen te overbruggen. In landen zoals Niger wordt dit al tientallen jaren gedaan, maar het huidige Europese beleid, gericht op het aanpakken van irreguliere migratie, dreigt deze overlevingsstrategie nu onderuit te halen.
Beleidsmedewerker Tom Devriendt ging hier verder op in in een interview met Mo*.
