Hongersnood rukt op in Ethiopië – onderneem samen met ons actie!

Landbouw is de eerste bron van inkomsten en de belangrijkste bron van voedsel voor 85% van de bevolking in Ethiopië. In 1984 werd het land zwaar getroffen door een hongersnood na een aantal periodes van droogte. In de streek van Tigray, in het noorden van Ethiopië, zijn oogsten nu erg schaars geworden, wat de prijzen op een ongeziene manier deed exploderen. Door de conflicten in het naburige Eritrea was het onmogelijk om humanitaire konvooien te sturen. De hele wereld zag de beelden van extreme ondervoeding. Ondanks heel wat internationale solidariteit stierven er toch 400.000 mensen als gevolg van de hongersnood.

In 2020 werden bijna alle oogsten in het land opgevreten door miljoenen sprinkhanen. Deze insecten zwermden uit over de akkers. Niets bleef gespaard waar ze langskwamen. De internationale autoriteiten waarschuwden voor een dreigende voedselonzekerheid.

Op 3 november 2020 barstte de oorlog los in Tigray. De meest moordlustige oorlog van de 21ste eeuw. Twee jaar lang vocht de federale regering van Abiy Ahmed, met steun van Eritrese troepen, tegen het Bevrijdingsfront van Tigray (FLPT). Huizen werden geplunderd, vee gestolen, oogsten vernield. Executies, verdrijvingen en systematische verkrachtingen werden uitvoerig gedocumenteerd. Tijdens het conflict kwamen er 600.000 burgers om het leven. In november 2022 werd eindelijk een vredesakkoord ondertekend. Maar de mensen die het overleefden, hebben niets meer.

Onderlinge schermutselingen doen zich nog zelden voor, maar het land wordt bedreigd door een hongersnood. De bevolking verkeert in extreme nood.

Het geweld van de oorlog in Tigray had enorme gevolgen. Mentaal zit de bevolking volledig aan de grond. De mensen zijn alles kwijt. En droogtes teisteren al jarenlang het land. Soms regent het maandenlang niet. Er groeit niets meer. De inwoners die na de oorlog hun akker konden recupereren, hebben niets om te planten. De autoriteiten weigeren te erkennen dat er een hongersnood dreigt maar Caritas en andere internationale ngo’s waarschuwen juist voor een hongersnood die nog veel erger kan uitvallen dan die van 1984.

De Tigreërs knokken om te overleven. Ze zoeken naar oplossingen om aan eten te geraken. Het weinige voedsel of water dat er is, wordt gedeeld in de dorpen. De bevolking lijdt enorm veel honger en is ongerust over de toekomst.

Caritas International startte haar activiteiten in Ethiopië als gevolg van de hongersnood van 1984. Na de uitwerking van een plan voor noodhulp lanceerde de organisatie projecten met het oog op duurzame ontwikkeling. Het werk van Caritas International situeert zich vooral in rurale gebieden en zones die kwetsbaar zijn voor de klimaatopwarming. Er lopen diverse projecten in verschillende regio’s. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van landbouwtechnieken om te strijden tegen de klimaatopwarming, het aanplanten van fruitbomen om inkomsten te creëren voor kwetsbare families, groepen die vrouwen in staat stellen om elkaar te steunen, beter sanitair en een betere toegang tot drinkwater…

Om de honger te bestrijden koopt en verdeelt Caritas International onder meer Famix. Dat is een poeder van maïs en soja, verrijkt met vitamines en mineralen. Famix is een goed alternatief om baby’s, kleine kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen die de borst geven te voeden. Talloze ondervoede vrouwen slagen er amper in om genoeg inkomsten te hebben voor de noden van hun kinderen. Hun gezondheid en die van toekomstige baby’s komt zo in gevaar.

Adoni en haar man Hayis leden al veel honger tijdens de oorlog. “Wij waren doodsbang,” vertelt Adoni. “We zijn nog altijd bang dat de vijand zal terugkeren.” Tijdens de oorlog werd het huis van de familie aangeslagen door Ethiopische soldaten die er hun wapens wilden opslaan. Een tegenvaller, die er wel voor zorgde dat het huis intact bleef. Het echtpaar en hun kinderen overleefden. Ze keerden terug naar hun huis in het noorden van Ethiopië maar slagen er niet meer in om hun eigen voedsel te verbouwen. “Ik hou van mijn land maar de voedselschaarste is een bijkomend probleem geworden,” klinkt het.

Door een gebrek aan middelen werkt de gezondheidszorg niet meer in de regio. “Je moet die zorg erg ver gaan zoeken, en het vervoer is veel te duur. We kunnen zelfs geen ambulance bellen want er is hier geen gsm-netwerk,” zegt de jonge vrouw triest. “Het leven is nu zo duur geworden dat we geen eten meer kunnen kopen,” luidt het ongerust. “De waterpomp in het dorp presteert maar weinig. We vullen dagelijks twee jerrycans met water, en die verdelen we over zeven huizen.”

Mana (35) is een jonge weduwe met drie kinderen. Net zoals Adoni maakte ze de hongersnood mee toen er oorlog was in Tigray. Mana werd in die periode met tal van wreedheden geconfronteerd. “De gewapende troepen doodden vele burgers,” vertelt ze. “Er is hier geen enkel huis waar niemand om het leven kwam. Het aantal doden is veel hoger dan het aantal overlevenden die rouwen.”

De jonge moeder moest al ettelijke keren op de vlucht slaan. “We hadden geen proper drinkwater. De families werden uiteen getrokken, mensen hadden geen nieuws over hun familieleden. Bijna de helft van de mensen in Tigray kon niet naar huis terug. Huizen werden geplunderd, er bleef niets over.”

Mana heeft geen vee en ook geen akker. Ze werkt als kapster maar dat brengt lang niet genoeg op om de kinderen op te voeden. “Een kwart van onze bevolking krijgt voedselsteun. Ik kan dus gerust stellen dat de gemeenschappen hier sterven van de honger.”

Groenten en graan kopen is onmogelijk geworden als gevolg van de hoge prijzen op de markt. Voor 50 kilo graan moet je nu omgerekend zo’n 100 euro betalen. En wie graan kan kopen, moet het nog vermalen. De meeste graanmolens draaien niet meer bij gebrek aan brandstof. De mensen moeten dan ook ver reizen, en ook dat kost weer erg veel geld.

Sommigen probeerden weg te vluchten uit de streek en uit Ethiopië omdat de werkelijkheid zo angstaanjagend is. Maar de verhalen over diegenen die emigreerden, zijn ook dramatisch. “Jongeren die vertrekken, riskeren te sterven of maken andere erge dingen mee,” weet Mana. Zij wil liever niet de gevaren trotseren die er zijn wanneer je wegtrekt. “Ik hou van mijn huis. Ik hou van de liefde en de samenwerking die je hier ervaart. We huilen samen, en we zijn ook samen blij.” Mana is de mooie momenten van voor de oorlog nog niet vergeten.

Mana heeft uw steun nodig om thuis te kunnen blijven en haar familie te kunnen voeden. Talloze vrouwen en moeders zoals Mana hebben niets meer te eten. De hongersnood zal duizenden mensenlevens eisen als we niet meteen in actie schieten. De risico’s zijn erg reëel. Dankzij uw steun kan Caritas International voedselsteun organiseren voor de mensen in Tigray.

Doe een online gift of stort een gift op het rekeningnummer BE88 0000 0000 4141 met als mededeling ‘5048 ETHIOPIË’.  

• Met 31 euro sponsor je één maand graan voor één persoon.
• Met 45 euro sponsor je vier maanden Famix-noodvoedsel voor een baby of klein kind.
• Met 68 euro sponsor je vier maanden Famix-noodvoedsel voor een jonge moeder.

Famix bestaat uit maïs, soja, kikkererwten, suiker, vitamines en mineralen.