Edouard Makimba Milambo: “De Congolezen snakken naar vrede”

Volgens een analyse van Caritas Congo moesten zowat 780.000 mensen hun huizen ontvluchten door het geweld in Noord- en Zuid-Kivu en Ituri. Meer dan 52.000 kinderen hebben geen onderwijs omdat scholen gesloten of vernield werden. De luchthavens van Goma en Bukavu zijn nog altijd gesloten. Ook de banken zijn dicht in de zones die zijn bezet door de rebellen van M23/AFC.

“Het leed van de burgerbevolking is uitermate schrijnend”, stelt Edouard Makimba. “Er is een grote nood aan levensmiddelen, drinkwater, onderkomens, huishoudartikelen, bescherming en onderwijs. We hebben het hier over een bevolking die grotendeels van de landbouw leeft: er is dan ook veel behoefte aan landbouwgereedschap en zaaigoed. We vragen ook begeleiding om het maatschappelijke en economische leven weer op gang te trekken.”

Volgens Makimba is het nog altijd erg moeilijk om op alle plaatsen toegang te krijgen voor humanitaire hulpverlening. De heropening van de luchthaven van Goma zou een geweldige stap vooruit kunnen betekenen voor het aanvoeren van hulpgoederen.

Christian Nsangamina: “De escalatie van de crisis in het oosten van ons land deed veel ngo’s vertrekken. Maar Caritas bleef ter plaatse. We zijn lokaal sterk aanwezig met Caritassen op plaatsen als Bukavu, Goma, Bunia, Mahagi, Kasongo, Butembo en Beni. Caritas analyseerde de noden op het terrein, praatte met buitenlandse partnerorganisaties, lobbyde om aandacht te krijgen voor de crisis en deed humanitaire interventies…”

Nsangamina merkt op dat de gevechten heel wat burgers deden vluchten naar naburige provincies als Tanganyika, Maniema en Tshopo. “Die gaan daar uiteraard op zoek naar gronden om aan landbouw te doen en zo te kunnen overleven. Dat kan leiden tot nieuwe conflicten.”

Caritas Congo lanceerde zelf een ‘noodoproep’ om geld bijeen te brengen voor bijstand aan ontheemde en teruggekeerde families in Noord- en Zuid-Kivu. Dat budget zal worden gebruikt voor drinkwater, mobiele klinieken, voedsel, huishoudartikelen en schoolkits ten bate van 20.000 huishoudens.  “We hopen dat onze partners maximaal zullen bijdragen en ook met de regeringen in hun landen zullen praten”, aldus Christian Nsangamina.

De humanitaire gemeenschap becijferde dat er dit jaar meer dan 2,5 miljard dollar nodig is om 11 miljoen mensen in de DR Congo te kunnen helpen. “Het is hard nodig om de internationale gemeenschap hierrond te blijven mobiliseren want er is nog maar 7% van dat bedrag gevonden”, stelt Edouard Makimba. “Er is een enorm gebrek aan financiering. De steun van het Amerikaanse USAID viel weg, en andere landen verminderden hun budgetten.”

De Congolese katholieke en protestantse Kerken pleiten sinds geruime tijd voor een ‘sociaal pact’ dat de vrede en het samenleven in het Grote Merengebied moet stimuleren. “Een zinvolle operatie”, denkt Edouard Makimba. “We willen ook dat de internationale gemeenschap deze inspanningen steunt. We moeten in Congo het sociaaleconomische weefsel heropbouwen en een kader vinden om over onze fundamentele problemen te praten.”

In het westen van Congo is er overigens ook een grote humanitaire crisis door de spanningen tussen de Teke en de Yaka, twee bevolkingsgroepen in Kwamouth in de provincie Mai-Ndombe. “Een crisis die vaak wordt vergeten. Maar ook daar trachten we actie te ondernemen voor de bevolking. Spijtig genoeg zijn de Mobondostrijders, die aan de basis liggen van het geweld daar, nog altijd actief.”