Vrijwilligster Imane helpt in het opvangcentrum in Ransart (Charleroi) bij het huiswerk maken

Imane (24) is vrijwilligster in het Caritas-centrum in Ransart (Charleroi), waar aanvragers van internationale bescherming (asiel) verblijven. Ze helpt daar kinderen om hun huiswerk te maken. - Isabel Corthier

20/07/2022

Imane komt sinds een aantal maanden langs in het opvangcentrum in Ransart waar personen verblijven die internationale bescherming (asiel) hebben aangevraagd. Ze komt er vrijwilligerswerk doen. Concreet helpt Imane jonge kinderen om hun huiswerk te maken. Na de schooluren bekijkt ze met de kinderen de lessen en helpt ze hen bij hun huiswerk. Een gesprek met deze vrijwilligster.

Achter een deur klinkt geschaterlach: het zijn kinderen, die net zijn teruggekeerd van school. Een stuk of 15 kinderen tussen 6 en 15 jaar gaan zitten aan een grote tafel; ze halen hun boeken en kaften boven. Een meisje met een mooie glimlach arriveert, en alle ogen richten zich op haar: het is Imane, de jonge vrijwilligster van 24. Iedere week gaat ze naast elk kind zitten en neemt ze de tijd om te helpen bij het huiswerk en mee de lessen voor de dag nadien te bekijken. “Het is geweldig, ik vind dit zo tof”, zegt ze. “Hoe vaker ik kom, des te plezieriger vind ik dit werk. Ik heb steeds meer zin om naar hier te komen!”

Ik zag wat er allemaal in de wereld gebeurde, en zei tegen mezelf dat het er nu moest van komen!

Imane, vrijwilligster

Twijfels overwonnen

“Ik wilde al lang vrijwilligerswerk doen maar ik stelde het altijd opnieuw uit…”, zegt Imane. De jonge vrouw volgt een bacheloropleiding. Ze twijfelde lang voor ze het erop waagde. “Met mijn eigen lessen was ik bang niet genoeg tijd te hebben en het allemaal niet aan te kunnen. Maar ik had toch al wel een idee hoe het in de praktijk zou verlopen; mijn eerste contact met de kinderen, en met het personeel van Caritas.” Uiteindelijk besloot Imane om haar twijfels te laten varen. “Ik zag wat er allemaal in de wereld gebeurde, en zei tegen mezelf dat het er nu moest van komen! Ik schreef via de website naar Caritas, en werd uitgenodigd voor een gesprek. Ik weet het nog goed: het was op de dag van mijn verjaardag! Ik vulde het formulier in en vinkte alle activiteiten aan die me aanspraken, waaronder het helpen bij huiswerk. Enkele weken later vond het interview plaats. Ik kreeg toen bijvoorbeeld de vraag of ik al vrijwilligerswerk had gedaan. En of ik misschien nog reserves of bedenkingen had.”

Voor de geringste vraag is er altijd wel iemand die me kan antwoorden en helpen.

Imane, vrijwilligster

Flexibele uren

“Voor ik eraan begon, had ik heel wat vragen: wat zal ik concreet gaan doen? Zal mijn hulp echt nuttig zijn? En wat zullen mijn uren als vrijwilligster zijn? In de praktijk merkte ik dat het vooral van mij, als vrijwilligster, afhangt om aan te geven wanneer ik kan komen en hoe ik mijn rol wil invullen. Aanvankelijk kwam ik niet veel want ik had examens. Tijdens schoolvakanties had ik meer tijd en kon ik activiteiten met de kinderen organiseren.”

Lees ook In de vestiaire van het opvangcentrum in Ransart met Savina, vrijwilligster

Helemaal opengebloeid

“Ik merk nu dat ik echt help en nuttig ben. Ik raak steeds meer gehecht aan de kinderen. Gaandeweg groeit er een mooie band met hen.” Imane vertelt in haar omgeving over haar engagement als vrijwilligster: “Mijn vrienden en vriendinnen zeggen dat ik helemaal openbloei en dat het me goed afgaat. Ze weten dat dit werk me na aan het hart ligt.”

Imane kan ook rekenen op de steun van het personeel van Caritas. Manon, één van de verantwoordelijken voor vrijwilligers in het opvangcentrum in Ransart, is altijd beschikbaar om op vragen te antwoorden. “Voor ik begon, had ik stress maar die is nu helemaal weg”, constateert Imane. “Ik heb meteen ondervonden dat ik op het team kon terugvallen. Voor de geringste vraag is er altijd wel iemand die me kan antwoorden en helpen. Kom het zelf ook eens proberen, enkele dagen, om te kijken hoe het in de praktijk is”, adviseert de energieke Imane.