“Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”
20/10/2016

Na haar bezoek aan Dumont (Les Cayes) trekt onze projectverantwoordelijke Martine op 15 oktober naar Jérémie (Grand’Anse). Ze wil er de noden evalueren en een actieplan bespreken met onze lokale partner Caritas Jérémie. De stad in het noordwesten van het schiereiland is een tijdje van de buitenwereld afgesloten. De ravage is er enorm. Martine vertelt.

Op weg naar Jérémie

Al snel wordt duidelijk dat de situatie rampzalig is. We rijden langs Camp-Perrin (departement Sud) dat bekend staat als een aangename stad met heel veel groen. Vandaag lijkt de plaats kaalgeschoren. Van op de weg waar ik een foto heb genomen zie je normaal geen huizen maar bomen. Nu de bomen al hun blaren hebben verloren, zie je de huizen wel.

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Jérémie is onherkenbaar

Jérémie binnenrijden is niet vanzelfsprekend. De toegangsweg is geblokkeerd. Mensen zijn er modder aan het ruimen met een graafmachine. Een collega van Caritas Jérémie pikt me te voet op en brengt me enkele straten verder naar een ander voertuig. Even later moeten we opnieuw stoppen: deze keer zijn het omgewaaide bomen die worden geruimd. We veranderen uiteindelijk onze vergaderplaats.

Het hele Caritasteam van het bisdom Jérémie is er. Alle aanwezigen zijn eigenlijk ook slachtoffer want ze wonen allemaal in huizen met ijzerplaten daken. Ze hebben niet veel geslapen de laatste dagen. De noden zijn dezelfde als in Dumont: eten, proper water, materiaal om huizen te herstellen… Hier vragen de mensen ook zaagmachines om grote omgewaaide bomen in stukken te zagen. Dan pas kunnen ze weggesleept worden.

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Bonbon : solidariteit onder de slachtoffers

Op weg naar Bonbon passeren we twee huizen tegenover elkaar. Het ene zonder dak, het andere met nog een klein stukje dak dat niet is weggewaaid. De familie zonder dak is ingetrokken in het huis aan de overkant. “Maar hoe slapen jullie dan met twaalf mensen”, vraag ik. “Gewoon rechtopstaand in de kamer waar nog een dak is.”Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Ik vind geen woorden om de vernielingen in Bonbon te beschrijven. Foto’s zeggen meer:

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Caritas Jérémie heeft een bakkerij gebouwd in Bonbon. Het werk is nog niet helemaal af en de oven mocht eigenlijk maar eind oktober in gebruik genomen worden. “Maar de nood was groot”, antwoorden de vertegenwoordigers van het comité dat de bakkerij runt. Ook de bakkerij heeft geen dak maar de mensen van Bonbon kunnen tenminste brood kopen.

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Caritas International België “Ik vind geen woorden om de toestand in Bonbon te beschrijven…”

Nog twee zaken die me bijgebleven zijn…

In het zuiden begraven heel wat mensen hun doden dichtbij huis in een familiekelder met verschillende compartimenten. Op die manier houden ze een band met de overledenen. Ik zeg dikwijls dat de doden beter slapen dan de levenden want die kelders zijn vaak in beton gebouwd. De orkaan Matthew ging zo hard te keer in Grand’Anse dat heel wat mensen hun toevlucht zochten in de leegstaande compartimenten van die grafkelders.

De boerenvereniging van Bonbon heeft met de steun van Caritas een dekstation gebouwd. Orkaan Matthew heeft het compleet vernield. Ook het huis ernaast is in slechte staat. De boer die verantwoordelijk is voor het dekstation woont er. En de dieren?… De bokken die leven nog allemaal. Hoe is dat mogelijk? De boer heeft ze samen met zijn familie in huis genomen om ze te beschermen. Deze anekdote toont nog maar eens hoe belangrijk het kleinvee voor de boeren is.

Martine Haentjens
18 oktober 2016

Verwant nieuws

Alle nieuwsberichten