Logis de Louvranges: dagelijkse zorgen vergeten door gemeenschappelijke activiteiten

Ondertussen zijn Amadors handen mooi gesoigneerd. De moeder straalt, en laat zich verleiden door een beetje blush.
Laura, die maatschappelijk werkster is in Louvranges, brengt nauwgezet de nagellak bij Amador aan. De twee vrouwen babbelen met elkaar over het belang van je goed in je vel voelen en tijd nemen voor jezelf. “Met de kinderen en als alleenstaande vrouw zijn de dagen erg vermoeiend”, legt Amador uit. “Wanneer de kinderen er niet zijn, wil ik meestal vooral slapen om op krachten te komen. Maar je hebt ook ontspanningsmomenten nodig. Tijdens activiteiten vergeet je de dagelijkse problemen en moeilijkheden. Ik doe nu iets voor mezelf, en dat is fijn.”

Amador lacht wanneer ze denkt aan de reactie van haar kinderen: “Ze zullen verbaasd zijn wanneer ze me zien. Ik denk dat ze mijn handen zullen willen aanraken en zullen vragen wat ik op mijn gezicht heb. Het is al zo lang geleden dat ik er nog zo heb uitgezien.” De vreugde van Amador spreekt boekdelen. Al snel schuiven andere bewoonsters in de gemeenschapsruimte aan om zich in de watten te laten leggen. Ze wisselen schminkstiften uit, geven elkaar advies en delen complimentjes uit.

De meeste bewoonsters hebben traumatische gebeurtenissen meegemaakt. Ze zitten niet allemaal op hetzelfde punt in hun herstel. Voor sommigen is het echt lastig om hun appartement te verlaten en open te staan voor de wereld; hun mentale gezondheid is nog broos. “Bijeenkomen, meedoen en interageren in een groep kan voor deze vrouwen een bron van moeilijkheden en onveiligheid zijn. Maar we merken dat sommige activiteiten, zoals samen koken, hen samenbrengen. Zo wordt het voor een bewoonster mogelijk om bepaalde angsten los te laten.”

Marie-Laure en Aissatou zitten op een bank naast het buffet. Ze stampen met hun voeten op het ritme van de muziek. Aissatou houdt haar dochtertje in de gaten dat absoluut in de regen wil spelen; het kind is nog te klein om naar school te gaan. Marie-Laure woont sinds drie jaar in Louvranges, Aissatou is er sinds anderhalf jaar. Beide vrouwen bevestigen dat het belangrijk is om een plek voor vrouwen te hebben tijdens het hele vluchtparcours.

Aissatou voelt zich veilig in Louvranges: “Ik hou van deze plek. Ze heeft me geholpen om veel dingen opnieuw te leren. Het is ook een goede plek om mijn kinderen op te voeden.” Aissatou komt uit Guinée-Conakry. Ze is zich bewust van de evolutie en van alles wat ze heeft kunnen bereiken sinds haar aankomst in Waals-Brabant: “Ik ben een nieuw mens geworden”, zegt ze erkentelijk. Marie-Laure, afkomstig uit Ivoorkust, reageert instemmend: « Er is hier gekozen voor opvang die specifiek dient voor alleenstaande vrouwen en kinderen. Hierdoor voelen we ons echt veilig. We komen uit diverse landen en culturen, maar we zijn allemaal vrouwen, en dat schept een band.”

Terwijl hun asielaanvraag wordt bekeken, verblijven de vrouwen dus in deze opvangstructuur van Caritas. Hun kinderen kunnen ze toevertrouwen aan de crèche bij de Logis. Ze willen werken aan hun toekomst in België, zonder de trauma’s uit het verleden weg te cijferen. Hierbij worden de bewoonsters omringd door een multidisciplinair team dat administratieve, juridische en sociale begeleiding geeft.

De hele dynamiek wordt mee mogelijk gemaakt door het creëren van vertrouwensbanden en ruimtes om te praten, voor de vrouwen en het team van Caritas. Dat praten gebeurt bijvoorbeeld tijdens gemeenschappelijke activiteiten. « Met ons werk willen we bereiken dat de vrouwen in staat worden gesteld om de draad van hun leven weer op te pakken zonder de intensieve professionele begeleiding die ze hier krijgen”, aldus Amandine. “Dat wil niet zeggen dat ze later geen beroep meer kunnen doen op ons. Maar wanneer ze hier weggaan, moeten de vrouwen zover staan dat ze hun situatie zelf kunnen begrijpen en analyseren en zelf de weg vinden naar de hulp die ze nodig hebben. Het is een moeilijke en lange weg. Maar op dagen zoals deze zien we welke vooruitgang er is geboekt.”