In het kader van het peer2peer project worden collectieve en interactieve ateliers opgezet voor Syriërs die eind 2017 of in 2018 aankwamen in België via het hervestigingsprogramma. Deze mensen waren al naar een buurland van Syrië gevlucht, maar leefden daar in precaire omstandigheden en werden omwille van hun grote kwetsbaarheid geselecteerd om naar ons land te komen.
Praten met ervaringsdeskundigen
Er zijn een twintigtal mensen aanwezig op het atelier vandaag. Onder hen zijn 3 ambassadeurs, die ook via hervestiging naar België kwamen. Lond Al Souki is een van hen. “Op 20 april 2016 kwam ik hier aan met mijn kinderen, zonder man,” vertelt ze. “Ik weet hoe het voelt voor mensen die hier nieuw zijn: de cultuurschok, een nieuwe taal, je weg vinden… In het begin was het echt moeilijk. Nu wil ik mijn ervaringen uitwisselen met nieuwkomers.” Dit is de tweede sessie van deze groep. “Mensen kwamen me zeggen dat ze positiever zijn geworden na de vorige keer”, glimlacht Lond.
Op deze infosessie wordt verder ingegaan op de normen en waarden in Syrië en in België. “Ik ben trots op de tradities van Syrië en het sociale leven, de familiebanden,” zegt Maher*. “In Syrië had ik werk, dat maakte mij trots. We willen hier autonoom zijn, geen parasiet van anderen,” vult Achraf* aan. Wanneer een groepje jongeren de zaal nog binnenkomt, grapt Hamza*: “in Syrië komen we ook niet op tijd!”. De groep barst in lachten uit.
Collega’s en buren
De verschillen en gelijkenissen tussen de landen worden verder uitgewerkt via rollenspellen. Twee collega’s in België en in Syrië blijken over dezelfde onderwerpen te praten, maar man en vrouw begroeten elkaar afstandelijker in Syrië. De verschillen tussen buren in beide landen zijn groter. “In Syrië is het echt een schande om je buur te laten passeren zonder iets aan te bieden.”
Sociaal assistent Laurens legt uit dat dit het in België de gewoonte is om eerst een afspraak te maken als je iets gaat drinken of eten bij de buren. Veel Syriërs herkennen dit, maar niet iedereen. “Toen ik net verhuisd was, zijn mijn buren langsgekomen,” zeg Mariam*. “Ik ga ook bij hen langs. Ik geloof dat we sommige Belgische gewoontes ook een beetje kunnen veranderen.”
Gedeelde waarden
Een van de ambassadeurs wijst op het belang van de ontmoetingen met Belgen. “We moeten zelf initiatief nemen, over verschillende onderwerpen praten, de banden versterken.” Velen zijn akkoord: “Dat gaan we doen. We zijn dat al gewoon.”
En er is veel om over te praten. Dingen die anders zijn, maar ook zaken die we allemaal belangrijk vinden: een thuis, veiligheid, eten, drinken, vrienden, familie… “Mijn biologische moeder is Syrië,” zegt Selda*, “maar België is de moeder die mij geadopteerd heeft.”
