Het verhaal van Mansoor

Caritas - Mansoor* in de studio waar hij momenteel woont. Daar heeft hij de stabiliteit en begeleiding van Caritas om een zelfstandig leven op te bouwen.

10/03/2020

“Binnenkort komt mijn familie.”

“Schrijf maar 18 jaar, ik ben bijna 18,” zegt Mansoor^* als hij zich voorstelt. Drie jaar geleden moest hij vluchten uit Afghanistan. Dan word je snel volwassen. Zijn familie bleef achter, maar hij doet er alles aan om ervoor te zorgen dat hij via de procedure voor gezinshereniging terug samen kan zijn met zijn mama en jongere broers. In veiligheid deze keer.

“Toen ik een positieve erkenning kreeg, sprong ik een gat in de lucht. Het leek alsof het mezelf niet overkwam. Mijn benen gingen zo,” zegt Mansoor terwijl hij toont hoe zijn knieën trilden. “Ik vertelde het aan mijn mama en zij was ook heel blij.”

Zijn familie in gevaar te Afghanistan

De erkenning als vluchteling was een enorme opluchting voor Mansoor, maar nog lang niet het einde van zijn zorgen. Zijn mama en twee jongere broers zijn nog in Afghanistan, waar aanslepende conflicten nog steeds grote gevaren inhouden, ook voor vrouwen en kinderen^[1].

Ik weet dat we familie zijn, maar toch moet ik 800 euro betalen voor een DNA-test om het te bewijzen.

- Mansoor, een jonge Afghaanse vluchteling

Twee jaar geleden begon Mansoor met zijn aanvraag voor gezinshereniging. Hij wacht nog altijd. Tussen Afghanistan en België liggen duizenden kilometers, maar vooral heel wat moeilijke procedures.

>>ONTDEK OOK DE ANDERE KANT VAN GEZINSHERENIGING: “Het is jaren geleden dat ik mijn kinderen nog gezien heb.”

DNA-test voor gezinshereniging

Het aantonen van familiebanden is een obstakel waar wel meer mensen op botsen bij het aanvragen van gezinshereniging. Een geboorteakte of andere officiële documenten heb je niet altijd bij de hand als je moest vluchten voor geweld en je land in puin ligt.

Wanneer officiële documenten niet beschikbaar zijn of niet worden goedgekeurd door de Dienst Vreemdelingenzaken, kan worden overgegaan tot een DNA test. “Mijn familie heeft al een test gedaan. Ik heb donderdag een afspraak voor de mijne,” legt Mansoor uit. “Ik weet dat we familie zijn, maar toch moet ik 800 euro betalen voor een DNA-test om het te bewijzen.”

Herenigd met zijn familie

Mansoor woont momenteel in een kleine studio van Caritas. Het is een eenvoudige kamer met een bed, bureau, een tafeltje vol papieren en op het aanrecht twee kookplaten.

>>LEES OOK: Kwetsbare jongeren in Brussel: overgang naar autonomie

“Binnenkort komt mijn familie,” zegt Mansoor. “Als ze aankomen, wil ik dat we samen kunnen wonen, maar in Brussel is het enorm duur om iets met twee slaapkamers te huren. Ik ben al naar een paar woningen gaan kijken, maar het is altijd te duur. Of te klein voor 4 personen.”

Nadenken over de toekomst: werk en opleiding

Toch wil Mansoor in Brussel blijven. “Hier werk ik en ga ik naar school,” zegt hij. “Ik volg een koksopleiding in Ukkel en werk in een Brussels restaurant. Ik maak er gerechten zoals vegetarische lasagne of crème brûlé. Ik werk vijf dagen per week, de andere twee ga ik naar school.”

Hier werk ik en ga ik naar school.

- Mansoor

“Op donderdag koken we, op vrijdag hebben we Frans, economie, wiskunde…,” legt hij uit. “In mijn klas zit nog een Afghaan, de anderen zijn Belgen. Iedereen is jonger dan 18. Ik heb geluk dat ik via de school werk kon vinden. Ik merk dat het anders wel moeilijk is.”

Het leven van Mansoor werd getekend door uitdagingen die zijn leeftijd ver overstijgen. Wie als tiener zijn land ontvlucht en in een ver en onbekend land een nieuwe thuis moet zien te creëren, kan dat niet alleen. Caritas begeleidt Mansoor en andere jongeren in de uitdagingen die ze tegenkomen op hun weg naar zelfstandigheid.

Het derde kwartaal van 2019 kende nog een piek in het aantal burgerslachtoffers. In de eerste 9 maanden van 2019 vielen in Afghanistan 8.239 burgerslachtoffers (2.563 doden en 5.676 gewonden).(Bron: UNAMA. Quarterly report on the protections of civilians in armed conflict: 1 january to 30 september 2019)