Het verhaal van Fadi

Caritas International - Hier toont Fari met een glimlach en met enige fierheid zijn woning.

05/03/2021

“Ik mis het eten van mijn moeder, maar ik krijg lekkere Belgische wafels in de plaats.”

De 24-jarige Fadi^[1] besloot enkele jaren geleden Palestina te verlaten om een nieuw leven op te bouwen in België. Vol goede moed nam hij afscheid van zijn familie en in het gezelschap van zijn twee neven en een vriend trok hij eropuit. Vandaag woont hij in een transitwoning van Caritas International in Mortsel. Voor jou deelt hij zijn ervaring en dromen.

“Ik had geen toekomst in Gaza”, getuigt hij met enige emotie in zijn stem. “Ik kon bijvoorbeeld mijn school niet afmaken. Mijn neef woonde al in België en samen met mijn andere neven en vriend droomden we ook van een leven zoals dat van hem. Na een eindeloze route langs verschillende landen was ik zo blij om hier aan te komen. Ik keek uit naar een zorgeloos en goed leven.”

Alleen wonen, maar toch goed omringd zijn

Fadi woont in een van onze opvangstructuren waar personen zoals hij, met ernstige medische problemen, verblijven. Toen hij in België arriveerde, was het echter anders: “Ik verbleef eerst in een collectief centrum in afwachting tot mijn erkenning. Ik moest verschillende keren van centrum veranderen, maar ik vond het niet erg. Ik heb heel België al gezien: Sint-Niklaas, Mechelen, Brugge, Hasselt, … Ik heb nu vrienden van over heel het land.”

"Het team van Caritas geeft me advies, helpt me bij het maken van afspraken en legt uit hoe ik bepaalde dingen het best aanpak. Het contact met het team is direct en individueel, waardoor het veel sneller gaat."

- Fadi

“Sinds mijn erkenning woon ik hier, alleen. De sociale assistenten zijn wel steeds beschikbaar waardoor me dat een goed gevoel geeft”, legt hij uit. Fadi toont fier zijn verblijfplaats: een ingerichte living met zetel en eettafel, een eigen slaapkamer en een keuken uitgerust met alle basisbenodigdheden. Hij verblijft in een zogenaamde ’transitwoning’, waar vluchtelingen die na hun erkenning nog niet helemaal klaar zijn om op eigen houtje hun leven uit te bouwen, kunnen resideren.

“Het team van Caritas geeft me advies, helpt me bij het maken van afspraken en legt uit hoe ik bepaalde dingen het best aanpak. Het contact met het team is direct en individueel, waardoor het veel sneller gaat.”

“Door mijn psychologische problemen krijg ik de hulp die ik nodig heb. Op een dag moet ik de transitwoning verlaten”, vertelt Fadi, bewust van zijn situatie. “Het zal moeilijk zijn, maar ik krijg nu veel hulp om daarna zelfstandig te kunnen wonen.”

Gaza - België: Een ander leven

“Ik heb bijvoorbeeld leren koken. Ik mis het eten van mijn moeder wel, maar ik krijg lekkere Belgische wafels in de plaats.” Niet enkel op culinair vlak is het leven van Fadi compleet veranderd: “In Gaza heb ik 6 zussen en 2 broers. We zijn met 9 thuis. Daardoor was er altijd ambiance in huis. Hier woon ik alleen. Het is ook niet evident om met Belgen in contact te komen. In mijn land kent iedereen elkaar.”

“Door het coronavirus kom ik niet veel buiten en is het moeilijk om mensen te leren kennen. Je kan niets samen doen,” zegt Fadi beteuterd. Toch weigert hij zich te laten doen door het virus en blijft hij dromen. “Ik hoop dat alles snel voorbij is, zodat ik mijn Nederlands kan verbeteren, kan werken of een opleiding kan volgen. Zo zal ik nieuwe mensen leren kennen en vrienden maken. Daar kijk ik naar uit,” besluit hij met een verlegen glimlach.

Dit is een aliasnaam.