10 jaar verloren
Honger heeft terrein gewonnen waardoor we opnieuw op het niveau van tien jaar geleden zitten. We zijn dus niet goed bezig met de tweede duurzame ontwikkelingsdoelstelling (SDG 2): honger de wereld uitbannen tegen 2030. De experten van de FAO pleiten dan ook voor een ingrijpende verandering van het beleid om die doelstelling alsnog te realiseren. Dat beleid moet allereerst de grondoorzaken van honger aanpakken: ongelijkheid, gebrekkige economische veerkracht van landen, aanhoudende conflicten en de klimaatcrisis. Vandaag ontbreekt de politieke wil om voedselsystemen écht duurzaam te maken en om het onrecht van honger weer op de politieke agenda te zetten, zowel internationaal als in België.
België moet meer doen...
We steunen de keuze van België om haar ontwikkelingssamenwerking overwegend te richten op de armste landen. Het is in deze landen dat bijna een kwart van de bevolking getroffen wordt door honger. Ambitieuze programma’s die het recht op voedsel voor iedereen realiseren zijn meer dan ooit nodig. Tot 2016 engageerde België zich om voedselzekerheid in sub-Sahara Afrika te verbeteren, vooral via het Belgisch Fonds voor Voedselzekerheid. Dit fonds was bestemd voor familiale landbouwers en gemeenschappen die getroffen werden door honger, maar werd abrupt opgeheven door de minister van ontwikkelingssamenwerking, Alexander De Croo, bij het begin van zijn mandaat.
Nochtans toont een recente evaluatie dat het Fonds een afdoend middel was in de strijd tegen voedselzonzekerheid en ondervoeding. De beslissing om het fonds te ontbinden ondermijnde de duurzaamheid van de resultaten en de impact van de lopende programma’s. De minister engageerde zich bovendien meermaals om jaarlijks minstens vijftien procent van de ontwikkelingssamenwerking te besteden aan landbouw en voedselzekerheid. Maar die belofte werd slechts één keer tijdens zijn mandaat ingelost.
...en moet beter doen
Uit de evaluatie blijkt ook dat de overheid heel wat kansen liet liggen om verder te bouwen op de verwezenlijkingen van het afgevoerde programma. Met de huidige focus op ondernemerschap vallen de armste en meest kwetsbare boeren uit de boot en worden in de steek gelaten ten gunste van boeren met commercieel potentieel, die al minder voedselonzeker zijn.
Nochtans engageerde België zich voor de realisatie van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG) en is het via het Internationaal Verdrag voor Economische Sociale en Culturele Rechten wettelijk gebonden het recht op voedsel te realiseren. Dat kan volgens ons door een transitie naar agro-ecologische voedselsystemen te ondersteunen. Zo kan België bijdragen aan heel wat van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen. Want agro-ecologische systemen springen efficiënter om met hulpbronnen als water en grond, zijn veerkrachtiger in tijden van klimaatverandering en zetten de boer(in) centraal in de keten, waarbij er vooruitgang wordt geboekt op vlak van gendergelijkheid. Waar blijft dus die actie in de strijd tegen honger?
***
De leden van de Coalitie tegen de Honger zijn: 11.11.11, ADG, AEFJN, Broederlijk Delen, Caritas International, CNCD-11.11.11, Croix Rouge de Belgique, Collectif Stratégies Alimentaires, Défi Belgique Afrique, Entraide et Fraternité, FIAN – FoodFirst Information and Action Network, Iles de Paix, Le Monde selon les femmes, Louvain Coopération, OXFAM Solidarité/Solidariteit, Oxfam Magasin du Monde, Oxfam Wereld Winkels/Fair Trade, Rikolto, SOS Faim, TRIAS, ULB-Coopération, Vétérinaires Sans Frontières.
Dit artikel werd gerealiseerd in het kader van het MIND-project. Het project MIND kreeg financiële steun van het programma van de Europese Unie voor sensibilisering en ontwikkelingseducatie (DEAR). Meer informatie vind je hier. Deze inhoud is de verantwoordelijkheid van Caritas International en niet noodzakelijk van de Europese Unie.
