Hulpverlening organiseren bleek bijzonder ingewikkeld in de streek van Idlib, die niet werd gecontroleerd door de Syrische regering. Caritas International had geen eerstelijnstoegang tot die zone en werkte daar dan ook via andere, lokale ngo’s.
Twee maanden geleden, op 8 december 2024, kon de oppositie – meer bepaald dat deel dat afkomstig was uit Idlib – eindelijk het Syrische regime omverwerpen en een einde maken aan de dictatuur van de familie Assad, die al aan de macht was sinds 1971.
Zo brak een ‘nieuw tijdperk’ aan, met heel wat hoop voor de toekomst. Op korte termijn staan onze lokale partners vooral tegenover nieuwe uitdagingen: hoe inclusief worden de nieuwe machthebbers ten aanzien van religieuze minderheden en vrouwen? Het nieuwe bestuur komt uit streng islamitische hoek. De overgangsperiode is erg chaotisch op administratief vlak, de vergunningen van nationale ngo’s worden opnieuw bekeken, tegoeden bij de bank zijn tijdelijk bevroren, het sanctieregime is nog niet opgeheven en steunprogramma’s liggen stil of lopen flink wat vertraging op.
Tegelijkertijd beslisten de VS om hun steun aan het buitenland af te schaffen. Die beslissing treft het hele humanitaire systeem, ook daar waar de noden het meest schrijnend zijn. Dit heeft directe invloed op Catholic Relief Services (de Amerikaanse Caritas), een belangrijke partner van Caritas Syrië. Het heeft ook invloed op andere internationale ngo’s en VN-agenschappen die een essentiële rol vervullen.
Meer dan 90% van de bevolking van Syrië leeft onder de armoedegrens. De regio in het noordwesten van het land kreeg enorm veel te verduren. Het gewapende conflict sleepte heel lang aan. De gevechten en de aardbeving hebben nog altijd indrukwekkende gevolgen. Zowel voor Syrische als voor buitenlandse humanitaire spelers blijven de omstandigheden bijzonder lastig.
We moeten absoluut solidair en waakzaam blijven, op langere termijn. Alleen zo kan de Syrische bevolking eindelijk weer vrede vinden en waardig leven.