Stap voor stap een ‘zelfstandige blinde’ worden

Aleksandr is blind en spreekt alleen Russisch. Omdat er niet altijd een tolk beschikbaar is, trekken de sociale assistenten hun plan met Google Translate op hun smartphone. - © Isabel Corthier

18/10/2022

“Werken, zoals iedereen” , zegt Aleksandr resoluut als we hem vragen wat zijn toekomstplannen zijn. “Iets in de administratie, of met de computer.” Dat is in het geval van Aleksandr niet zo vanzelfsprekend. Hij is blind. Hij wordt begeleid door het Antwerpse Caritas-team.

Communiceren met mensen uit alle hoeken van de wereld, vraagt altijd wat creativiteit. Dat ondervinden de sociale assistenten van Caritas International elke dag. Niet iedereen spreekt een mondje Frans of Engels, en een tolk is er niet altijd. Dan kan je nog altijd met handen en voeten proberen uitleggen wat je bedoelt. Maar soms kan ook dat niet. Zoals bij Aleksandr uit Rusland. Hij is 52 jaar, blind en spreekt alleen Russisch. “We hebben dus altijd een tolk nodig, en die moet je van tevoren regelen. De bezoeken aan hem moeten we dus goed plannen”, zegt Belinda. “Maar vaak lukt dat niet, en moeten we het stellen met Google Translate op onze smartphone. We trekken onze plan.”

Vandaag trekken we ons ook uit de slag met de telefoon, maar gelukkig zit er aan de andere kant van de lijn een tolk van vlees en bloed.

Ik ben stilaan slechter beginnen zien na de kernramp in Tsjernobyl. Ik was 17 jaar, en we woonden met ons gezin op een paar kilometer van de centrale vandaan.

Aleksandr

Kernramp in Tsjernobyl

“Ik ben moeten vluchten uit Rusland omdat ik werd bedreigd door de regering”, vertelt Aleksandr. “Ik ben niet altijd blind geweest. Ik ben stilaan slechter beginnen zien na de kernramp in Tsjernobyl. Ik was 17 jaar, en we woonden met ons gezin op een paar kilometer van de centrale vandaan.”

Medische zorgen

Aleksandr wordt begeleid door het Antwerpse Caritas-team. Dat richt zich heel specifiek tot vluchtelingen die een aanvraag voor internationale bescherming hebben gedaan én medische zorgen nodig hebben. Het gaat om mensen met medische en/of psychische problemen, maar die met aangepaste begeleiding wel zelfstandig kunnen wonen. Fedasil, dat in België verantwoordelijk is voor de opvang van mensen die vragen om internationale bescherming, selecteert wie daarvoor precies in aanmerking komt. Voor hen huurt Caritas 15 appartementjes in en rond Antwerpen. Zolang ze in de procedure zitten, mogen deze mensen er wonen.

Lees ook Health Care Antwerpen: begeleiding voor verzoekers om internationale bescherming met medische problemen

De sociale assistenten van het Antwerpse team begeleiden hun cliënten bij elke stap die nodig is om een zelfstandig leven op te bouwen. © Isabel Corthier

De weg naar de supermarkt

De sociale assistenten van het Antwerpse team begeleiden hun cliënten bij elke stap die nodig is om een zelfstandig leven op te bouwen. En daar komt heel wat bij kijken. “We bieden praktische hulp, zoals de weg wijzen naar de supermarkt en de juiste halte van de tram”, zegt sociaal assistente Katrien. “ Maar we gaan ook mee naar dokter als onze cliënten dat willen.” “We volgen ook de procedure voor internationale bescherming mee op”, vult haar collega Belinda aan. “We zoeken een advocaat en gaan mee naar de afspraken.” Het sociale luik is ook belangrijk. “Wie wil en er de mentale ruimte voor heeft, kan naar de Nederlandse les. We zoeken een dagbesteding die bij hen past en regelen een school voor de kinderen.”

Een zelfstandige blinde

Dat alles is voor Aleksandr niet evident. Daarom gaat Aleksandr nu naar de Markgrave in Antwerpen, een opleidingscentrum voor blinden en slechtzienden. Hij leert er koken, de weg van school naar huis, naar de winkel of de dokter. Hij krijgt Nederlandse en Franse les én leert er werken met de computer. “Alles om een ‘zelfstandige blinde’ te worden”, zegt Belinda. En om zijn droom waar te maken. “Werken, zoals iedereen.”