Het verhaal van Selim

Isabel Corthier - Selim en zijn vader Youssef, onvoorwaardelijke liefde

06/09/2019

“Hij gaat graag naar school. Hij zou al willen komen van ’s morgens vroeg.”

De 19-jarige Selim ging naar een gewone school tot hij 11 jaar was. Daarna kwam hij naar de school van Caritas voor kinderen en jongeren met een mentale achterstand. “Het was dichterbij, en ook beter op educatief vlak,” zegt zijn vader Youssef. “En hier komt hij in contact met kinderen zoals hij.”

Youssef is zichtbaar trots op zijn zoon. Hij is taxichauffeur en neemt op de weg naar school nog andere kinderen mee in de auto. “Selim gaat heel graag naar school en is erg gehecht aan juf Rita. Als het van hem afhing, stonden we al om 7.30u ’s ochtends op school.”

De school

Selim draagt een oranje gestreept hemdje, en hij is niet de enige die in deze kleur gekleed gaat. Vandaag is oranje-dag op school. Alle leerlingen wisselden hun uniform in voor oranje kledij. De bedoeling is dat de leerlingen de kleur zo op een andere manier te leren kennen: door kledij, maar ook door te schilderen en via andere zintuiglijke oefeningen.

Caritas International België Het verhaal van Selim

“Selim houdt van schilderen: tuinen, bomen… hij tekent ze en kleurt ze dan in. Hij maakt ook graag rekeningoefeningen,” zegt Youssef. “Hij is de leader van zijn klas,” vult Doha aan. Zij is coördinatrice van de school, een van de vier scholen binnen het programma Special Needs Education van Caritas. “Hij zou in een beschutte werkplaats kunnen gaan werken, want hij is goed met zijn handen en doet het ook graag.”

In totaal zijn er 70 leerlingen van tussen de 4 en 30 jaar oud. Eens ze 25 worden, is het voor de jongeren met een gemiddelde of zware achterstand moeilijk om te integreren in de Libanese maatschappij. Er zouden beschutte werkplaatsen moeten zijn, maar die zijn zeldzaam.

Als Caritas er niet was om te helpen met de psychologische kant, dan zou het voor ons als ouders een stuk zwaarder zijn.

- Youssef, de vader van Selim

Steun voor de ouders

“Als Caritas er niet was om te helpen met de psychologische kant, dan zou het voor ons als ouders een stuk zwaarder zijn,” zegt Youssef. “Ik heb steun gekregen en werd opgeleid om Selim zo goed mogelijk te ondersteunen. Ik leerde bijvoorbeeld hoe ik hem kan helpen met verplaatsingen.”

Het personeel van de school bestaat uit kinesisten, psychologen, sociaal assistenten, begeleiders, orthopedagogen, animators van workshops (haartooi, esthetiek, tuinbouw…), en gespecialiseerde leerkrachten. “Het hele team is ervan overtuigd dat elk kind zijn of haar eigen talenten heeft en we geloven in hen. We doen ons best om de verschillen te laten accepteren,” zegt Doha. “We verwelkomen Libanezen, Syriërs, christenen en moslims, dat vormt geen probleem. Voor het ons zijn het allemaal kinderen. Kinderen die het moeilijk hebben.”