Het verhaal van Gebresilasie

“Je weet hier nooit wanneer het gaat regenen. Dat zorgt voor veel stress. De regen komt te vroeg, te laat of helemaal niet”, legt Gebresilasie (54) uit. Toen hij nog houtverkoper was, moest hij elke dag uren stappen om hout te gaan kappen. Hij verkocht het in Mekelle, waar hij het met zijn ezel naartoe bracht. “Ik werkte 18 uur per dag, en dan nog hadden mijn kinderen vaak niks te eten. Dat is nu voorbij.”

“Nu heb ik 3 keer per jaar een mooie oogst. Naast sorghum, teff en tarwe teel ik wortelen, sinaasappels, uien en bananen. Meer dan genoeg om van te leven. Omdat er water is.”

Samen met de bevolking van Noord-Tigray, waar Gebresilasie woont, bouwde Caritas een dam met irrigatiesysteem. Nu leven Gebresilasie, zijn vrouw en hun 6 kinderen van de landbouw.

De dam houdt het regenwater vast, en het irrigatiesysteem zorgt voor de bevloeiing van 30 hectare grond voor 176 families, waaronder die van Gebresilasie. “Het is ons project, en wij zijn er trots op. Al wie ertoe in staat was, heeft eraan meegewerkt, en iedereen werd betaald. Voor sommigen was het de enige bron van inkomsten.”

De dag van Gebresilasie begint om 5 uur ‘s morgens. “Ik ga eerst naar de mis, daarna ontbijt ik en dan werk ik op het land. Ik doe dat graag, maar toch knaagt er iets als ik met mijn handen bezig ben”, zucht hij. “Ik was een slimme leerling, en was graag langer naar school gegaan. Maar ik moest stoppen met studeren om mijn ouders te helpen. Ik vind dat nog altijd spijtig. Een van mijn klasgenoten is minister geworden!”

Gebresilasie wil dat zijn kinderen alle kansen krijgen. “Ik wil niet dat ze een leven leiden zoals ik”, zegt hij met klem. “Nu er water in het dorp is, en met al de mogelijkheden die we daardoor hebben, kunnen ze naar school blijven gaan. En dan hebben ze een betere toekomst dan ik had.”