Fatimata: “Ik heb alles opgegeven om mijn kinderen te beschermen”

“Ik probeerde het kwaad van besnijdenis uit te leggen.” - © Caritas International

23/10/2023

Fatimata^* had een goed leven in het West-Afrikaanse land Burkina Faso, waar ze met kleuters werkte en een handeltje had. Zware familiale druk om haar dochters te laten besnijden, deed haar beslissen om internationale bescherming te vragen in België. “Ik heb alles opgegeven om mijn kinderen te beschermen”, vertelt ze in het opvangcentrum van Caritas International in Scherpenheuvel, waar ze sinds juli 2023 verblijft.

De drie kinderen van Fatimata zijn bij haar in het opvangcentrum: haar twee dochters, die respectievelijk 16 en 4,5 jaar oud zijn, en haar zoontje van 9 jaar. De 39-jarige Fatimata werkte in Ouagadougou als kleuterbegeleidster. Ze verkocht ook kleren, schoenen en artikelen aan een vrouwelijk cliënteel.

“In Burkina Faso was mijn leven goed”, zegt Fatimata. “Nu moet ik proberen om hier een nieuw bestaan uit te bouwen. Het was nooit mijn idee om hier asiel aan te vragen maar de loop van het leven besliste er anders over.” 20 jaar lang reisde de vrouw heen en weer tussen Burkina Faso en België. Hier heeft ze een zus die in Moeskroen woont.

Mijn eigen grootmoeder, die zelf vroedvrouw was, verzette zich heel haar leven tegen besnijdenissen.

Fatimata, bewoonster in Scherpenheuvel.

Het huwelijk van Fatimata was niet makkelijk. De familie van haar man oefende zware druk uit op de vrouw en maakte er een punt van dat de meisjes zouden worden besneden, op grond van de tradities. “Toen mijn man en ik uit elkaar gingen, wilde hij graag de kinderen krijgen. Ik was bereid om daarmee in te stemmen maar ik kon onmogelijk aanvaarden dat mijn dochters zouden worden besneden. Mijn eigen grootmoeder, die zelf vroedvrouw was, verzette zich heel haar leven tegen besnijdenissen.”

LEES OOK: Grace en Hayatullah vinden nieuwe thuis in opvangcentrum in Scherpenheuvel

Fatimata verblijft sinds juli 2023 in het opvangcentrum van Caritas International in Scherpenheuvel. - © Caritas International

Geen onbekend land

De familiale situatie had tot gevolg dat Fatimata geen andere oplossing zag dan haar land definitief te verlaten. “Ik ken België sinds vele jaren. Voor mij is het dus geen onbekend land. De kinderen kwamen hier ook op vakantie. Ik heb nog nooit problemen gehad met Belgen. De mensen zijn hier direct en gastvrij. In mijn cultuur wordt er veel achter de rug gesproken, hier heb je dat veel minder.”

“De kinderen hadden eerst een tijdje nachtmerries. Ze waren bang. Maar nu beseffen ze dat ze veilig zijn in het opvangcentrum. Met de medebewoners kan ik het goed vinden. En ook met de medewerkers gaat het heel goed. Als er een probleem is, bedenken ze altijd wel weer een oplossing.”

Soms helpt Fatimata om schoon te maken in het opvangcentrum. Maar ze is ook een gewaardeerde assistente in de crèche van het centrum. “Ik help daar nu elke dag”, klinkt het. “Ik geef eten aan de kindjes en ga ermee wandelen.”

In haar vrije tijd danst Fatimata graag. En ze leest ook graag. “In Brussel ken ik nu een groep die werkt rond het thema besnijdenissen. Iets waar ik graag wil aan meedoen. In Ouadougou was ik in zekere zin een activiste door mijn inspanningen om de kwalijke kanten van besnijdenissen uit te leggen. Het is een gewoonte die we in de 21ste eeuw moeten afzweren.”

Toekomst voor de kinderen

Nu hoopt Fatimata vurig dat ze internationale bescherming zal krijgen. “Mijn hoop is vooral dat de kinderen hier naar school kunnen gaan en hier een toekomst kunnen opbouwen. En dat ze hier gelukkig worden, zodat ik alle risico’s niet voor niets heb genomen. Dat is wat ik elke dag vraag aan God.”

“Mijn oudste dochter zegt wel eens dat ze graag vliegtuigpilote wil worden. Of stewardess. En mijn zoontje wil later graag president worden. Kinderen hebben veel dromen, en dat is maar normaal ook.”