België investeert in detentie, niet in opvang

De Move-coalitie bevestigt met klem het fundamentele recht op vrijheid. België is de afgelopen tien jaar tien keer door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens veroordeeld voor zijn terugkeerbeleid. Onlangs nog heeft het Kinderrechtencomité van de Verenigde Naties België tweemaal veroordeeld voor het vasthouden van kinderen in gesloten centra. De noodzakelijke hervorming van de beroepsprocedure tegen detentie, die in de regeerakkoord was voorzien, is nog niet doorgevoerd. De regering weigert ook nog steeds om het verbod op detentie van kinderen op grond van hun migratiestatus in de wet vast te leggen. De focus op het verhogen van het aantal detentiefaciliteiten is volledig fout.

In de mededeling van de staatssecretaris wordt gesuggereerd dat gesloten centra bedoeld zijn om criminelen uit te zetten. Dit is een vertekend beeld van de werkelijkheid. Mensen in gesloten centra worden alleen vastgehouden omdat ze geen geldige verblijfsvergunning hebben voor België. Asielzoekers die via de luchthaven in België aankomen, worden ook systematisch opgesloten. De gesloten centra lijken in veel opzichten op gevangenissen en hebben, volgens onze waarnemingen in het veld, een destructieve uitwerking op de gedetineerden. Door op deze wijze te communiceren, verspreidt de staatssecretaris een criminaliserende visie op migranten in het algemeen en mensen zonder geldige verblijfstitel in het bijzonder, en misleidt hij aldus de publieke opinie.

Laten we tot slot niet vergeten dat detentie zwaar weegt op de overheidsfinanciën: één dag detentie voor één persoon kost de gemeenschap en dus de burgers 230 euro per dag. Bovenop de honderd miljoen euro die de regering momenteel vrijmaakt voor de bouw van de nieuwe gesloten centra, zullen de buitensporige kosten van het terugkeerbeleid in de loop der jaren blijven ontploffen. Deze koers van de autoriteiten brengt veel kosten met zich mee: er zal extra personeel moeten worden aangeworven voor het beheer van de gesloten centra en dan zijn er ook nog de werkingskosten.

In een context waarin veel mensen niet kunnen rekenen op een waardig onthaal en elke nacht op straat moeten slapen, is deze budgettaire keuze stuitend. België zou er beter aan doen dit budget en zijn personeel verstandig te gebruiken door het toe te wijzen aan de opvang van mensen die het nodig hebben, en aldus zijn internationale verplichtingen na te komen.