Ze kwamen van ver

Caritas International België Ze kwamen van ver
Caritas International België Ze kwamen van ver
Caritas International België Ze kwamen van ver
Caritas International België Ze kwamen van ver
18/03/2016

Ze kwamen van ver. Antwerpen. Luik. Namen. Dus ze moesten vroeg de trein op om op tijd in Brussel te geraken. Sommigen kenden elkaar een beetje, anderen helemaal niet. Sommigen hadden voordien gewaarschuwd dat ze helemaal geen instrument konden bespelen, anderen een beetje. 25 jongeren zonder instrumentenkennis die op een dag tijd een orkestje vormen? En een eerste concert geven? Het kan! En het was fantastisch om te zien. En te doen.

De groep bestond uit 15 minderjarige vluchtelingen en 10 leerlingen van de Internationale School van Brussel. Allemaal komen ze van ver. Congo, Australië, Irak, de Verenigde Staten, Afghanistan, Duitsland, Iran. Allemaal weten ze ondertussen hoe het voelt om op te groeien in een ander land, een buitenland. En dat is niet altijd vanzelfsprekend. Vooral niet als je zelf je plan moet trekken, zonder familie waarop je kan terugvallen, zoals de niet-begeleide minderjarige vluchteling.

Het cultureel centrum in Laken waar we vandaag verzamelen blazen, la Maison de la Création, herbergt een een enorme schat: een opslagruimte met tientallen muziekinstrumenten. We hadden maar te kiezen. Trombones, een drumstel, een fluit, gitaren, een orgel, triangel, trompet, een cajon.

De eerste noten van de dag klonken aarzelend. Het was, laat ons daar eerlijk in zijn, een – plezante – chaos.

De minderjarige vluchteling, eens erkend, kan voor administratieve vragen terecht bij heel wat contactpersonen, maar vaak blijft dat contact formeel. Het isolement en de eenzaamheid bij de jongere is daarom dikwijls groot. In die positie is contact maken met andere personen doorgaans moeilijk. Maar zo belangrijk: om te kunnen vertellen over wat ze overdag gedaan hebben, om ideeën mee uit te wisselen over hoe vrienden maken in België, om eens weg te gaan. Om de nieuwe taal onder de knie te krijgen.

De taal van vandaag is muziek. Ze wordt gestuurd door de dirigent, Baudouin de Jaer (One Day Orchestra). Hij knipoogt links, een handtoets rechts, bespeelt de viool, stemt de klanken van de jonge vluchtelingen af op die van de Internationale School.

Een niet-begeleide minderjarige vluchteling heeft dikwijls weinig vrienden: ze ontmoeten enkel andere anderstaligen in centra of OKAN-klassen en hebben heel weinig contact met Belgische leeftijdsgenoten met wie ze de taal zouden kunnen oefenen. Wanneer dit contact ontbreekt, blijft de taal stroef.

Vandaar dat we met Caritas International blijven inzetten op het samenbrengen van deze jongeren. Dat doen we één tot twee keer per maand. Sporten en koken, of culturele uitstappen. Met jongeren van eenzelfde generatie, maar met een verschillende achtergrond – Belgisch of internationaal. De ene komt uit Guinée, de andere uit Engeland. Zo krijgen ook jongeren die nooit of slechts zelden in contact komen met jonge vluchtelingen de kans om hen te ontmoeten in een context waar vragen en onbegrip door een coach van Caritas International mee gekaderd kunnen worden. Kortom, een uitwisseling van ervaringen, verhalen…en muziek.

Voor het opgedaagde publiek stampten de jongeren tijdens het slotconcert mee op het ritme van de dirigent. Zijn enthousiasme toverde de chaos en onzekerheid die dag om tot een symfonie.

Verwant nieuws

Alle nieuwsberichten