“Ik hoorde over deze infosessie tijdens de inburgeringscursus. Via de website van Caritas stuurde ik een berichtje en zo ben ik hier terechtgekomen”, vertelt Joselyne*, een Burundese vrouw die vandaag deelneemt aan de infosessie over gezinshereniging. Net als de andere aanwezigen hoopt ze hier de informatie te krijgen die haar dichter bij haar gezin kan brengen.
Op maat geïnformeerd
Een verleden van angst en eenzelfde droom voor de toekomst brengt de mensen op deze infosessie samen. Het is de eerste keer dat ze elkaar ontmoeten, maar de raakpunten die ze hebben, zorgen alvast voor een open sfeer. De Franstalige infosessie vandaag richt zich tot vluchtelingen en mensen met subsidiaire bescherming. Andere statuten komen in andere sessies aan bod.
Valérie Henneau, sociaal assistente bij Caritas, overloopt de papieren die de aanwezigen bij het binnenkomen kregen: contactinformatie van de ambassade, een briefje om de afwezigheid op het werk te rechtvaardigen, het telefoonnummer van Caritas… Daarna volgt het moeilijkere werk. De voorwaarden om gezinshereniging aan te vragen zijn niet voor iedereen evident: een vast contract, een loon van minstens 1.400 euro, de geboorteakte van de kinderen en andere officiële documenten die wel eens verloren kunnen gaan als je halsoverkop moet vluchten.
Bezorgde ouders
Een van de aanwezigen wordt ongerust als hij hoort dat zijn vrouw en kinderen bepaalde documenten moeten verkrijgen via de overheid in zijn thuisland. Dezelfde overheid waarvoor hij gevlucht is. Valérie stelt hem gerust: “U kunt een afspraak maken en dan bekijken we samen uw dossier.”
Ook andere aanwezigen hebben hun ongerustheden. “Wat als je niet weet waar de vader is?”, vraagt de openhartige Gloria* wanneer Valérie uitlegt dat de andere ouder toestemming moet geven om voor de kinderen te zorgen. De vrouw naast haar knikt. Ze weet zelfs niet of de vader van haar kinderen nog leeft.
“Vraag aan familie en kennissen ter plaatse om ook te helpen zoeken. Soms komt iemand via via iets te weten. Anders is er ook nog de dienst Tracing van het Rode Kruis, die mensen in contact probeert te brengen met verloren familieleden”, Valérie houdt de moed erin met voorbeeldjes uit haar bijna 10 jaar ervaring en onderstreept de vindingrijkheid van bepaalde personen. “Ik sta soms te kijken van de innovatie en creativiteit die mensen aan de dag leggen. Sommige scenario’s lijken rechtstreeks uit een film te komen.”
Dure procedure
Ook financiële obstakels kunnen de weg naar België versperren. Valérie waarschuwt de aanwezigen dat gezinshereniging een lange en dure procedure is. Naast de kosten tijdens de procedure, moeten de vluchtelingen ook de vliegtickets voor hun familie betalen. “Het kost wel erg veel om mijn drie kinderen allemaal te laten overvliegen”, verontwaardigt Gloria zich.
Valérie antwoordt dat Caritas niet de middelen heeft om financiële hulp te bieden, maar dat ze steeds samen naar een oplossing kunnen zoeken. De kinderen moeten bijvoorbeeld niet allemaal samen komen. Hun komst kan gespreid worden, en zo ook de kosten. “Maar het is jaren geleden dat ik mijn kinderen nog heb gezien…”. Als het onbetaalbaar wordt om je moederhart te volgen, dan breekt het.
Out of the box
De Burundese Pierre* houdt de moed erin: “De voorbeelden van Valérie hebben ons inspiratie gegeven om out of the box te denken. Aan sommige opties hadden we zelf nog niet gedacht, maar nu zien we het zitten om de nodige documenten te verzamelen en een afspraak maken bij Caritas.” Pierre en zijn vrouw Diane* kennen Caritas van in Burundi: “Ik ken de waarden en voel me hier al thuis”, glimlacht Diane, die in de ontwikkelingssector werkte voor ze moest vluchten.
Ook Joselyne eindigt de sessie met een positief gevoel. “Voor ik naar deze infosessie kwam, wist ik echt van niets”, getuigt ze. “Het was heel verrijkend en geeft me moed gegeven om aan de procedure te beginnen. Ik denk echt dat ik binnenkort mijn dochters zal kunnen terugzien.”
