Het verhaal van Igor

06/02/2017

Toen Igor in 2014 naar Frankrijk vertrok, had zijn familie in Oekraïne hoopvolle verwachtingen. Hij zou een job in de bouwsector zoeken en geld naar huis opsturen. Geld voor een beter leven. Niemand verwachtte Igor twee jaar later terug te zien in een opsporingsbericht.

Igor is moeilijk te been en blind aan een oog. Hij verblijft in een Antwerps daklozencentrum en is erg verward. Een normaal gesprek met hem aanknopen lijkt onbegonnen werk. Hij zegt van Oekraïne afkomstig te zijn, maar heeft daar geen aantoonbare bewijzen voor. Met de hulp van Caritas-medewerker Thomas en een landkaart, kan Igor de regio aanduiden waar hij vandaan komt en wordt Caritas Oekraïne ingeschakeld. Zij verspreiden een opsporingsbericht op nationale televisie en via sociale media.

Igors foto werd opgemerkt door zijn zoon. De vrouw van Igor belt Caritas en doet haar verhaal…

Ernstig arbeidsongeval

Igor werkte in Frankrijk en had regelmatig telefonisch contact met de familie. Alles leek goed te gaan, tot hij een arbeidsongeval kreeg. Sindsdien klinkt Igor vreemd en maakt hij een verwarde indruk. Zijn vrouw en zoon maken zich zorgen. Hij bevindt zich meer dan duizend kilometer van hen vandaan, verward en alleen.

Spoorloos

De bezorgde familie beslist Igor te gaan halen en hem terug mee te nemen naar Oekraïne. Eens ze in Frankrijk zijn aangekomen, blijkt Igor echter spoorloos. Hij is al enkele weken niet meer naar het ziekenhuis gekomen waar hij opgevolgd werd. Niemand weet waar hij is. Voor de familie zit er niets anders op dan terug te keren. Zonder Igor. Met de hoop snel iets te vernemen. Hoop die na enkele maanden veranderde in angst. De familie vreest dat Igor overleden is en dat ze hem nooit meer zullen terugzien.

Herenigd

Caritas bracht Igor en de familie terug met elkaar in contact, al verliep dat moeizaam. Ondanks zijn verwarde toestand blijkt uit Igors verhalen wel dat hij naar Oekraïne wil gaan. Hij heeft het steeds over Lviv, een grote stad in West-Oekraïne, op ongeveer 100km van zijn woonplaats. Hij zou er te voet naartoe gaan, “altijd rechtdoor langs de E17”. Igor heeft er geen idee van dat hij zich op 1500 kilometer van Oekraïne bevindt.

Op 25 april keert Igor terug naar Oekraïne. Hij wordt begeleid door Caritas-medewerker Thomas, met wie hij intussen een vertrouwensband opgebouwd heeft. Op de luchthaven van Lviv staat een hele delegatie klaar om Igor op te vangen: zijn echtgenote, broer, neef, zoon en Caritas Oekraïne. Het weerzien is moeilijk: Igor herkent enkel zijn broer. De familie was hierop voorbereid, maar voor hen is het toch erg moeilijk om te zien dat de gezonde Igor die ze in 2014 naar Frankrijk zagen vertrekken, niet meer dezelfde is.

Huisje op het platteland

Igor wordt na terugkeer opgevangen door zijn vrouw in hun huisje op het platteland. Dag na dag gaat zijn geheugen erop vooruit: hij herkent de omgeving, buren en jeugdvrienden, mensen op foto’s, zijn echtgenote en later ook zijn zoon.

Igor is ondertussen 6 maanden terug in Oekraïne. Hij is invalide verklaard en ontvangt hiervoor een kleine uitkering van de overheid. Zijn echtgenote en zoon werken en zorgen voor het inkomen. Met het re-integratiebudget dat Igor via Caritas International ontving, werden voornamelijk medische kosten betaald. Igor werd geopereerd aan cataract en heeft zijn zicht grotendeels terug. Aangezien de man niet meer in staat is om te gaan werken, werden landbouwmaterialen en gereedschap aangekocht, zodat hij zelf op kleine schaal groenten kan kweken.

Door zijn verwarde toestand is het voor Igor beter om op het platteland te verblijven, waar hij het grootste deel van zijn kindertijd heeft doorgebracht. Het is er niet alleen veiliger (geen mogelijkheid om verloren te lopen, het hele dorp houdt een oogje in het zeil), maar het doet hem ook goed om terug (lichte) fysieke arbeid te verrichten en in de tuin te werken. Stap voor stap verbetert zijn situatie.